Has İnsanlar

"Köylü, milletin efendisidir!" (Doğru söze ne denir!)

Ekim, Küçükkuyu

Sizi sofrasına buyur eden köylüler yüreğini de koyar ortaya! Güler yüzleriyle, tatlı dilleriyle anlatırlar hayatlarını. Üzüntülü bile olsalar gülümsemeleri hiç eksik olmaz.

İçtendirler! Ve her zaman sevecen. Yanlarında kendinizi rahat hissettiginiz türden... Nasılsalar oldukları gibi anlatıverirler her şeylerini. Gizlileri saklıları, yalanları yoktur.

Küçük bir dünyada kendi hallerinde yaşarlar. Fazlasına gerek yoktur ki! İhtiyaçları olan her şey yanlarındadır, çevrelerindedir. Zengindirler zaten ziyadesiyle; Hüsnü'leri vardır, Durmuş'ları vardır, Ayşe'leri, Fatma'ları vardır... Daha ne isterler ki şu dünyadan?

Öyle insanlar tanıdım ki; dertlerini bile güler yüzle anlatan... Hayatla dalga geçer gibi... Küçük şeylerle mutlu olan... 

İnsana karşı konulmaz bir huzur veriyorlar. Onlarla konuşmak... Gülen gözlerinin içine bakmak... 

Kimi insanlar insanın kanını emer. Onlarsa... Yaşama isteğiyle dolu olarak ayrılırsınız yanlarından. Zaten mutlu olan onları "Daha nasıl mutlu edebilirim?" kaygısı taşımaya başlarsınız. Birlikte nasıl daha mutlu yaşarız? ...

Birlikte... Hayatımda öyle insanlar istiyorum. Her duruma olumlu bakabilen... Her güzelliği seven... Doğayı seven... İnsanları seven... İyi insanlar... "Has" insanlar...

Yukarıdaki fotoğraf Edremit'in pazarından, daha çok köy pazarının olduğu bir sokaktan. Aslında amacım kırmızı kırmızı göze çarpan dağ çileklerini çekmekti. Ama sonra eve döndüğümde fotoğrafta başka bir şey daha gördüm, benim fotoğraf çektiğimin farkında olan insanlar. 

Yine gülümseyerek bakıyorlar! :) 

Çok seviyorum onları.